Een (einde)loopbaan is geen renbaan
Deze brochure gaat over vertrouwen. Over het vertrouwen van oudere werknemers dat ze nog kunnen deelnemen aan de samenleving en zich nuttig kunnen maken zoals ze dat zelf willen. Maar ook over het vertrouwen van de overheid dat er een begeleiding op maat mogelijk is om hen dat traject te gunnen. Helaas blijkt dit vertrouwen in de feiten ver zoek.
Het Vlaams ABVV deed onderzoek naar de kwaliteit van de dienstverlening die werkzoekende zestigplussers en SWT’ers aangeboden krijgen door de VDAB. We stelden vast dat de ‘aangepaste’ beschikbaarheid die op maat van deze groep moet worden uitgewerkt, vaak verwordt tot een rondje gestandaardiseerd vinkjes zetten. Geen maatwerk, maar een beperkt aantal instrumenten die ervoor zorgen dat slechts een minderheid zich vooruitgeholpen voelt.
Voor SWT’ers en zestigplussers zijn de opdrachten die VDAB of een partnerorganisatie aanbiedt of oplegt nauwelijks een antwoord op hun individueel traject. Tegelijk blijven ze vaak slecht geïnformeerd. Zo weet slechts een op drie SWT’ers dat het statuutimpact heeft op hun pensioen. Vier op tien was zelfs liever aan het werk gebleven als hij/zij geweten had wat hem/haar te wachten stond. Zo wordt vertrouwen omgezet in weerstand en wantrouwen. Zowel voor mensen die er al een lange carrière op hebben zitten en heteigenlijk wel welletjes vinden, als voor hen die graag nog willenwerken op het einde, is die onverschilligheid - dat ‘afvinken’ - nefast.
Een rechtvaardig eindeloopbaanbeleid moet in eerste instantie een antwoord bieden. Een antwoord op uitdagingen én oorzaken. En niet de jacht openen op mensen die er het slachtoffer van worden.